คอริ่งในงานสำรวจ แตกต่างจากการเจาะในทางธรณีวิทยาในแบบอื่นๆ ซึ่งจะได้แท่ง ที่เป็นเนื้อตัวอย่างที่เป็นของแข็งออกมาตามความลึกที่เจาะไป. กุญแจสำคัญเทคโนโลยีของ การเจาะด้วยหัวเจาะเพชร (การคอริ่ง) เป็นการใช้ผงเพชรผสมไปในฟันกระบอกคอริ่งผสมกับวัสดุต่างๆรวมเป็นเนื้อฟัน. ในระหว่างที่เจาะเพชรที่ผสมในฟันจะขุดเนื้อวัสดุออกเป็นชั้นๆ

ส่วนตัวกระบอกคอริ่งต่อกับตัวเครื่องต้นกำลังเจาะ. น้ำต้องถูกต่อเข้าไปใช้ในระหว่างเจาะผ่านกระบอกคอริ่งจากด้านใน, เพื่อทำหน้าที่ลดอุณหภูมิที่ปลายฟันคอริ่งขณะเจาะซึ่งเสียดสีวัสดุ และคายเศษวัสดุขึ้นออกขึ้นไปกับน้ำผุดที่ขอบรูขณะเจาะ.  ในความเป็นจริงแล้วกระบวนการผลิต กระบอกคอริ่งเป็นเรื่องซับซ้อน, ซึ่งมีการออกแบบกระบอกคอริ่งที่ใช้สำหรับงานเจาะหินโดยเฉพาะแบบหนึ่ง สำหรับงานคอนกรีตอีกแบบหนึ่ง.

การเจาะนั้นใช้ เพชร ผสมลงไปในฟันของ กระบอกคอริ่ง เพื่อเจาะผ่านหิน. ในการเจาะจะได้ "แท่ง" หรือ "ก้อน" ที่แกนกลางของรูที่เจาะตามความยาวไปด้วย. แท่งแกนกลางที่ได้จะใช้เป็นตัวอย่างในการวิเคราะห์ในงานสำรวจ โดยครึ่งหนึ่งของแท่งจะถูกนำไปตรวจสอบและวิเคราะห์ ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งจะถูกเก็บไว้อย่างถาวรเพื่อใช้ในอนาคต และตรวจสอบอีกครั้งในอนาคตกรณีจำเป็น. แม้ว่าแท่งตัวอย่างที่เจาะเส้นผ่าศูนย์กลางขนาดใหญ่เป็นที่ต้องการมากที่สุด แต่ค่าใช้จ่ายก็แพงที่สุด ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่พบมากที่สุดของแท่งตัวอย่างคือ NQ และ CHD 76

บริษัทสำรวจในช่วงต้นมีแนวโน้มเลือกผู้รับเหมาขุดเจาะซึ่งโดยปกติจะคิดค่าบริการต่ออัตราเมตรและ / หรืออัตราค่าเช่าขึ้นอยู่กับความยากลำบากของโครงการ ตัวอย่างเช่นการขุดเจาะ สำรวจแร่ทองคำ จะให้บริการการขุดเจาะด้วยหัวเพชรสำหรับโครงการที่มีโครงสร้างพื้นฐานที่จำกัด และเน้นการเคลื่อนย้ายขณะที่กลุ่มการขุดเจาะที่มีขนาดใหญ่เช่น Boart Longyear มีแนวโน้มที่จะทำงานในพื้นที่เหมืองที่มีการจัดตั้งขึ้น